Przemoc domowa
Przemoc domowa jest zamierzonym i wykorzystującym przewagę sił działaniem przeciw członkowi rodziny. Narusza prawa i dobra osobiste, powoduje cierpienie i szkody.
Przewaga sprawcy nad pozostałymi członkami rodziny może mieć różny charakter. W zależności od niego rozróżnia się cztery główne formy przemocy:
Polega na wykorzystaniu przewagi fizycznej (bicie, nie udzielanie niezbędnej pomocy, porzucanie w niebezpiecznej okolicy).
Celem stosowania przemocy psychicznej jest uzależnienie ofiary od sprawcy i wytworzenie w niej przekonania, iż nie poradzi sobie bez niego (wyzywanie, wyśmiewanie poglądów, postaw życiowych, zainteresowań, wymuszanie posłuszeństwa, izolowanie od rodziny i przyjaciół).
Wykorzystanie przewagi fizycznej aby wymusić pożycie seksualne (grożenie konsekwencjami za brak seksu, zmuszanie do nieakceptowanych form współżycia, wyśmiewanie seksualnych upodobań, demonstrowanie zazdrości).
Materialne uzależnianie partnera od sprawcy (odbieranie pieniędzy, zakazywanie pracy zarobkowej, nie łożenie na utrzymanie rodziny).
Terapia dla ofiar przemocy
Za ofiarę przemocy uznaje się osobę, która doświadczyła pojedynczego, nagłego urazu psychicznego (pobicie, gwałt) lub taką, która cierpi z powodu przewlekłego stresu spowodowanego długotrwałym doświadczaniem przemocy fizycznej, psychicznej, seksualnej lub ekonomicznej.
Terapia dla sprawców przemocy
Sprawcy przemocy to osoby, dla których podstawowym celem działań jest panowanie nad otoczeniem. Wbrew powszechnej opinii potrzeba taka nie wynika z poczucia wszechmocy lecz z lęku.
Sprawca musi mieć kontrolę nad partnerem, boi się bowiem, że zostanie porzucony. Ma przekonanie, że jeżeli nie będzie agresywny nikt nie będzie go słuchał. Próbuje zatem zjednać sobie ludzi siłą, co przynosi odwrotny skutek. Zawsze kiedy ofiara przemocy ma dość agresji i ma zamiar odejść, sprawca nagle łagodnieje, przekonuje, że bez niej jest nikim, manipuluje, by zatrzymać ją przy sobie. Jeśli ona zostanie, agresor wraca do starych zachowań.